Wielka potrzeba działania

1.     Krótki przegląd wydarzeń

W VII w. powstaje Islam. Do tego momentu chrześcijaństwo, mimo wcześniejszego okresu prześladowań – do początku  IV wieku – rozwijało się bardzo dynamicznie w każdym aspekcie: geograficznym, liczbowym, intelektualnym, architektonicznym, duchowym. Niestety ekspansywny rozwój Islamu powoduje nieodwracalne zniszczenia w strukturze Kościoła, co w następnych wiekach nie słabnie.

W wieku XI formalizuje się Schizma Wschodnia, powodująca rozbicie Katolicyzmu na dwa skrzydła. Niezależnie od różnic liturgicznych, obrzędowych, istota rozłamu polega nade wszystko na oderwaniu się dużej części wyznawców Chrystusa od tradycji Prymatu Piotrowego, od władzy Rzymu.

W wieku XVI następuje potężne uderzenie w strukturę Kościoła zachodniego w postaci ruchów reformacyjnych. Straszne skutki tych działań na wielu płaszczyznach uwidaczniają się do dnia dzisiejszego. Najtragiczniejsze z nich to oderwanie się od Rzymu, brak w kościołach protestanckich kultu eucharystycznego, a więc możliwości czerpania z najważniejszego źródła, ale też odrzucenie kultu maryjnego i kultu świętych.

W dalszej kolejności uderzenie w duchową tkankę Europy to Rewolucja Francuska w XVIII wieku, a więc krwawe narzucenie idei oświeceniowych w części Europy, która była jednym z najdynamiczniejszych miejsc rozwoju i pielęgnowania wartości katolickich.

W 1917 roku wybucha rewolucja bolszewicka, która nie ukrywa swojej nienawiści do Kościoła i dokonuje zniszczeń na każdej płaszczyźnie, szczególnie materialnej, ludzkiej (mordy księży), moralnej i ideologicznej.

Pierwsza połowa XX wieku to rozwój myśli marksistowskiej, głównie w Szkole Frankfurckiej, oddziałującej także na kontynent Ameryki Północnej i wszystkie obszary cywilizacji zachodniej.

Druga Wojna Światowa to wielka fala niszczenia Kościoła, najbardziej w wymiarze ludzkim, ale także materialnym i duchowym.

Po wojnie w dużej części krajów w Europie, tych, które pozostały pod okupacją sowiecką, dokonuje się drastyczne niszczenie Kościoła, podobnie jak w czasie okupacji niemieckiej, nieomal na każdej płaszczyźnie.

Lata sześćdziesiąte to w pewnym sensie kulminacja realizacji planów Szkoły Frankfurckiej w postaci uderzenia w płaszczyznę cielesności, dzięki czemu dokonuje się niezwykłe przyśpieszenie w zniszczeniu duchowości chrześcijańskiej. Nawet, jeśli jeszcze w wielu miejscach katolicyzm w duchowości, strukturze i obrzędowości był dosyć silny, rozpoczął się proces niszczenia od wewnątrz, w strukturze moralnej, poprzez zarażenie skutkami łamania Dekalogu właśnie szczególnie w przestrzeni VI i IX przykazania. Bez wątpienia to z tego powodu wychodzi naprzeciw tej druzgocącej fali zniszczenia Kościoła Teologia Ciała świętego Jan Pawła II. Sam bóg dał lekarstwo na wirus niszczący duchowość człowieka.

Kolejna faza tak zwanej rewolucji seksualnej to cała ideologia genderowa, z wszystkimi jej przejawami jakie rozprzestrzeniają się dziś w skali trudnej do zatrzymania.

2.     Obecna sytuacja.

Wyraźnie dostrzegalne konsekwencje tych procesów to:

- oderwanie się od źródła, od fundamentu jakim jest Eucharystia i całe życie sakramentalne,

- bardzo słaba jakość tkanki duchowej całej cywilizacji zachodu,

- niszczenie rodziny w każdym jej aspekcie,

- spadek zawieranych małżeństw,

- wzrost rozwodów,

- katastrofa demograficzna,

- spadek powołań,

- spadek praktyk religijnych.

3. Co robić?

Odpowiedź podstawowa brzmi: trzeba działać. Koniecznie musimy zrozumieć, że jest to ostatni moment, kiedy jeszcze można dużo uratować, ale potrzebna jest maksymalna mobilizacja na zasadzie „wszystkie ręce na pokład”. Nie ma już żadnej chwili do stracenia, nie ma czasu na oszczędzania siebie, na leniuchowanie.

Wszystko musi się opierać na Kulcie Eucharystycznym, na nabożeństwach, kulcie Maryi, kulcie świętych, ale obok tego na szeregu dobrze przemyślanych i zaplanowanych działań.

Proponuję powołanie konkretnych Dekanalnych, Diecezjalnych, Krajowych centrów formacyjnych. Koniecznym się staje rozpoczęcie Forum duszpasterskiego także na wymienionych trzech poziomach.

W działaniach tych chodzi o gromadzenie aktywnych, odpowiedzialnych osób i podejmowanie działań formacyjnych, zmierzających do uformowania liderów, koordynatorów i animatorów.